Bezoek aan het Chocolade Museum in Havana
Tijdens mijn vakantie in Cuba afgelopen januari 2017 besloot ik samen met mijn vriend het Museo del Chocolate in Havana te bezoeken; vorig jaar was ik er niet aan toe gekomen dus deze keer moest en zou ik het zien. Ik hoopte er iets meer te weten te komen over de geschiedenis van cacao en chocolade in Cuba.
We kwamen binnen in wat er uit zag als een cafetaria met enkele vitrinekasten gevuld met chocolade mallen, serviesgoed en grote chocolade konijnen en andere dieren. De mevrouw die ons binnen liet zei dat er alleen nog plaats was op de binnenplaats, dus daar namen we plaats aan een tafeltje. Op het menu stonden verschillende warme en koude chocoladedranken en bonbons met en zonder vulling.
In Cuba moet je er echter altijd vanuit gaan dat meer dan de helft van datgene wat op het menu staat niet verkrijgbaar is. Dat bleek nu ook weer, dus we namen de Azteekse warme chocolade met vanille en kaneel en melkchocoladebonbons met amandelpraline vulling, aangezien dat ongeveer de enige optie was die we hadden. De warme chocolade was een dikke smeuïge substantie, bijna vloeibare chocolade, maar wel heel goed van smaak en tot mijn verbazing niet extreem zoet zoals de meeste dingen in Cuba. De bonbons daarentegen waren wel kleine suikerbommetjes. Ik zat mij ondertussen nog steeds af te vragen of dit het gehele museum was of dat er nog een gedeelte was dat wij over het hoofd gezien hadden. Dat bleek niet het geval te zijn, wat ik wel jammer vond, want ik hoopte eigenlijk dat het museum iets meer informatie zou bieden over de geschiedenis van cacaoproductie en -consumptie in Cuba.
Cubaanse cacao wordt over het algemeen zeer gewaardeerd om haar rijke smaakprofiel en hoge kwaliteit
De Hongaarse chocolademaker Tibor Szántó produceert een onovertreffelijke reep met cacao uit Baracoa en Cubaanse rietsuiker -één van mijn favoriete repen allertijden- en ook A. Morin produceert een hele goede 70% met Cubaanse cacao. Cacao in Cuba wordt met name rond de stad Baracoa gecultiveerd; in de provincie Guantánamo. Dit gebied heeft een apart -zeer vochtig en warm- klimaat dat uitermate geschikt is voor het verbouwen van cacao. De provincie werd afgelopen oktober echter het hardst geraakt door orkaan Matthew. Met name de historische stad Baracoa en de kokos- en cacaoplantages rondom Baracoa hebben erge schade geleden. Cacao uit Cuba zal dus de komende tijd alleen maar schaarser worden.
Cubaanse chocolade van Cubaanse cacao en suiker
Zowel in de provincie Guantánamo als in Havana staan werkende chocolade fabrieken die repen, bonbons, cacaoboter en cacaopoeder produceren. De meest gangbare pure reep die ik tegenkwam is ‘Gustazo’: geproduceerd in Havana. Op de verpakking staat een minimum van 40% aan cacao vermeld; verder cacaoboter, rietsuiker en vanilline. Vooral die laatste toevoeging is jammer want om eerlijk te zijn is de smaak niet slecht ondanks het lage cacaopercentage en dus het hoge suikerpercentage. Cubaanse suiker heeft een bijzonder rijke smaak, daarom gebruikt Tibor het voor zijn Cubaanse reep. Volgens hem ligt het geheim in de smaakcombinatie van speciaal déze suiker en de Cubaanse cacao. Maar natuurlijk, teveel van het goede (zoete) doet de smaak van de cacao teniet. En de chemische vanillinesmaak bederft het verder. Al met al beter dan ik verwachtte, maar in de verste verte niet vergelijkbaar met een reep van Tibor Szántó natuurlijk!