BIO maakt kleine ambachtelijke producenten het leven moeilijk. Het stelsel is te complex.
Wij moeten u informeren. En dat doen we hierbij. Eind vorig jaar werd Definite (Dominicaanse Republiek) BIO gecertificeerd. Bij het transport van de repen naar Europa kwam het BIO-transportdocument een dag te laat. De zending mag dientengevolge niet als BIO worden verkocht.
We hebben ze ook niet als BIO verkocht. Er staat geen EU-BIO-vignet op de repen. Wij doen nu wat de inspecteur van SKAL verlangt. We informeren u. U kunt het navolgende lezen. U hoeft verder niets te doen.
Op de achterkant van de repen staat dat de ingrediënten van biologische oorsprong zijn. Dat is ook zo, Definite is BIO gecertificeerd, maar het mag er toch niet op staan. En wij moeten u dat van SKAL vertellen. En u moet het product “afwaarderen” – wat dat ook moge betekenen, want het EU BIO logo staat er niet op en de prijs is de prijs, daar heeft SKAL geen fluit over te zeggen.
Waarom? Wat is er gebeurd?
Elke beweging van BIO-producten of grondstoffen moet worden gecertificeerd. Zoiets maakt biologisch uiteindelijk erg duur.
- De cacaoboer moet zijn gecertificeerd (dat is logisch)
- Transport van de cacaoboer naar de productielocatie moet zijn gecertificeerd
- De productielocatie moet zijn gecertificeerd
- (en als bijvoorbeeld inpakken van repen wordt uitbesteed, moet ook die locatie zijn gecertificeerd)
- Transport van chocolademaker naar ClearChox moet zijn gecertificeerd – eigenlijk tot Douane (dat heet de COI, Certificate of Organic Import)
- Transport wordt vastgelegd in het EU-systeem TRACES
- ClearChox moet zijn gecertificeerd
- Onze klanten, die een webshop hebben, moeten zijn gecertificeerd
Het woord biologisch, BIO, organic of welke vertaling dan ook mag niet op producten of in teksten worden gebruikt als het product niet biologisch is gecertificeerd.
U ziet, het net is zeer strak aangetrokken. De consequentie is dat als er ook maar het kleinste menselijke foutje optreedt, er grote problemen zijn. Want controle gebeurt naar de letter van de wet. Niet naar de bedoeling.
Nu zijn deze regels opgesteld voor agrarische bedrijven, producenten en verwerkers die losse ingrediënten importeren. Daarbij kan natuurlijk door een snoodaard van alles worden gefoezeld. Maar ClearChox importeert reeds verpakte en gecertificeerde repen chocola. Echter, het certificeringssysteem kent geen groothandel. Dus ClearChox wordt in het keurslijf van een verwerker geduwd, terwijl wij niets produceren.
Het ging dus fout bij 5
Definite was apetrots dat ze BIO gecertificeerd waren. Op de repen werd een sticker geplakt met het EU BIO-vignet. Maar Definite vergat – ze wisten het niet – voor het transport naar Europa een transportcertificaat (COI) aan te vragen bij IMOcert, haar certificeringsinstituut. IMOcert had niet verteld dat zoiets nodig is. Toen Douane ontdekte dat de repen een BIO-vignet hadden, maar er geen COI was, stuurde IMOcert deze omgaand. De COI kwam één dag nadat de goederen waren aangekomen.
De geboden opties luidden: Vernietigen of terugsturen (en dan weer met COI van Dominicaanse Republiek naar Europa). Wij maakten bezwaar, dat zou meteen het faillissement van de producent betekenen – het ging om pakweg dertienduizend euro, veel geld voor een kleine producent in de Dominicaanse Republiek. Na overleg tussen SKAL en Douane kregen we toestemming, onder toezicht van Douane, de BIO-indicatie (de sticker) verwijderen. Toen dat gedaan was, verkochten we de chocolade. Niet als BIO.
Noch Douane, noch SKAL, noch wij/ClearChox, had erbij stilgestaan dat op de voorzijde van de repen in fraaie gouden letters het woord organic staat en op de achterzijde, bij de ingrediënten een * en (BIO).
SKAL, het instituut dat ClearChox biologisch certificeert, constateerde dat “vergrijp” en noemt het product nu gangbaar (dus niet biologisch). Wat nonsens is, want Definite was toentertijd netjes BIO-gecertificeerd. Alleen de COI, het transportdocumnent, kwam een dag te laat. En dat zegt niets over de kwaliteit product. De bedoeling van de regels is om echte fraude te voorkomen. Het naar de letter hanteren van de regels en dan vervolgens concluderen dat een product niet BIO is, is een absurde interpretatie.
Redelijkheid en billijkheid is ver te zoeken. Feit is dat het netwerk van regels vrij strikt is en het kleinste, menselijke foutje, grote gevolgen heeft. Voor grootbedrijf is dertienduizend euro kosten een schijntje, maar kleine, ambachtelijke producenten die hard hun best doen, zo afstraffen bij de eerste fout is onmenselijk. Bovendien is er geen enkele afstemming tussen certificeerders. Dat IMOcert de fout in is gegaan en dat poogde te corrigeren, lijkt duidelijk. Dat interesseert SKAL geen fluit. De rekening komt te liggen bij de producent. En ons, ClearChox.
Het biologisch certificeringsstelsel is uitermate complex geworden. Tussen de certificeringsinstituten lijkt geen communicatie of afstemming. Ieder doet zijn opgedragen ding.
Als Definite, of welke producent dan ook, biologisch geteelde cacao gebruikt, waarom mag een consument dat niet weten?