Chocolademelk is Spaans

De Azteken kenden al een vorm van chocolademelk; geheel anders dan wat wij nu kennen.

Columbus ontdekte in 1492 Amerika. Hernán Cortés “ontdekte” Mexico en Midden-Amerika in 1519. Het bestaan was weliswaar al bekend, maar er was nog geen Europeaan diep binnengedrongen. Hij en de zijnen (o.a. in bondgenootschap met Tlaxcala) versloegen de Azteken in 1521. De Azteken kenden al een vorm van chocolademelk; geheel anders dan wat wij nu kennen, maar toch… (zie xocolatl).

Voorzover wij hebben kunnen nagaan sloegen de Azteken de cacaobonen tot een schuimige massa c.q. vloeistof. Dat werd soms ook gedaan door het herhaaldelijk van grotere hoogte te gieten (zie afbeelding).
Ze mengden het met water en dronken het koud. Doorgaans werd het verrijkt met peper, bloemen of andere kruiden. En heel af en toe met honing. Soms werd een vorm van maismeel (atole) als verdikkingsmiddel gebruikt.

De Spaanse missionaris en latere bisschop Diego de Landa beschrijft rond 1500 voor het eerst het bestaan van iets als chodolademelk bij de Maya’s.

Cortés stuurde rond 1528 de eerste cacaobonen naar Spanje. Omdat het een schaars artikel was, bleef het ongeveer honderd jaar geheim. Alleen monikken mochten het bewerken. Het waren dus Spaanse monikken die de peper van de Azteken weglieten en suiker, melk en dingen als kaneel of vanille toevoegden. Bovendien vonden ze uit dat het als warme drank lekkerder was.

In 1606 reisde de Italiaan Francesco Carletti naar Midden Amerika en ontdekte eveneens chocolademelk. De drank werd toen bekend in Italie en in 1615 aan het Franse hof van Lodewijk XVIII, toen deze trouwde met een Spaanse prinses. De Fransen maakten cacaoplantages op Cuba en Haiti. En vervolgens was het de beurt aan de Nederlanders, toen ze Curacao innamen. In 1634 kwamen de eerste bonen aan in Nederland. En in 1650 in Engeland.

Spaans ontbijt
Warme chocolademelk is dus van oorsprong Spaans. In veel Spaanse huishoudens, en vooral van de Madrilenen, behoort het tot op de dag van vandaag bij het ontbijt. En dan dopen ze er churros in (Chocolate con Churros).

Zilvervloot?
Het had ook anders kunnen verlopen. Cacaobonen waren een Spaans geheim. Maar Engelse en Hollandse zeevaarders veroverden nogal eens een Spaans galjoen. Wij weten niet beter dan dat die goud en zilver vervoerden. Maar ook cacaobonen. Doch die werden in alle onwetendheid overboord gekieperd. De zeelui hielden ze voor schapenkeutels.