In het decembernummer 2009 van de Consumentengids staat een nogal oppervlakkige test van chocolade. Eigenlijk wel een gênant stuk. Wat het in elk geval aantoont is dat veel consumenten de weg naar goede chocolade nog niet hebben gevonden.
Ontwikkelingswerk
Van de pure chocolade (70%+ is gewoon puur, maar in de gids extra puur genoemd) wordt Moser-Roth 70% het best gewaardeerd met 89. (Laten we aannemen op de schaal van 100.) Het is van Aldi en tamelijk zoet, aldus het commentaar in de gids. “De cacaosmaak is niet zo overheersend,” oordeelt een lid van het consumentenpanel. Waar topchocolatiers allerlei crus op de markt brengen om de ware chocoladesmaak van de verschillende cacaobonensoorten te accentueren, scoort Nederland met een chocolade van Aldi die de cacaosmaak verdoezelt. Hier is nog een lange weg te gaan.
Onderzochte chocolades
De test betreft supermarktchocolades: huismerken (AH, C1000, Plus, Super de Boer), Verkade, Côte d’Or, Swiss en het iets betere Lindt. Deze laatste scoort absoluut laag: 48 en 55. Tekenend? Lindt is bij Chocoweb de “onderklasse” en dus behoorlijk goed.
Gezondheidswaarde scheef beeld
Wat de Consumentengids wel goed benadrukt is de gezondheidswaarde van pure chocolade. Maar ze vergeet erbij te vermelden dat melk deze aspecten teniet doet. De test betreft weliswaar de als puur (dus ook die met minder dan 70%) verkochte chocolade, maar in een niet nader toegelichte grafiek over de voedingswaarde wordt witte, naast melk, naast de andere chocolades geplaatst.
De nevenstaande grafiek doet suggereren dat een tablet pure chocolade uit 50% vet en 25% koolhydraten bestaat. De rest is voedingsvezel en eiwit. Dit rijmt niet met de werkelijkheid. Of misschien de werkelijkheid van echte, goede chocolade: zo bevat Amano Ocumare (minimaal 70% cacao) slechts 12% vet en 25% koolhydraten (aldus de verpakking).
Wij vragen ons af
of de Consumentenbond op dezelfde wijze vergelijkingsonderzoek doet naar wijnen, kaas, autozitjes etcetera. Het blijkt dat hier het consumentenpanel leidend is voor het oordeel wat goede of slechte chocolade is. De prijs is kennelijk doorslaggevend, maar zeg nu eerlijk: wie kan er voor 89 cent een 200 gramstablet maken dat goed is? (Betreft Château pure chocolade, door de Consumentenbond opgetuigd met het vignet Beste Koop.) Verpakking, inkoop (= inkomen voor de boer), productie, transport, groothandels- en winkeliersmarge etcetera meegenomen? Dat kan, net als bij goedkope wijn, alleen maar slecht zijn. Tenzij je niet beter weet. Wij zijn van mening dat de Consumentenbond een informerende en voorlichtende rol voor haar leden te vervullen heeft. Dit lijkt eerder op het tegendeel. Zo wordt niemand wijzer.
EKO, fairtrade, UTZ
In de laatste kolommen besteedt de Consumentengids hier wat aandacht aan. De door het panel best beoordeelde chocolade en de door de Consumentenbod geadviseerde Beste Koop voldoen daar geheel niet aan. Hiermee stimuleert ze de onduidelijke handel. Maar “Wie chocola wil kopen zonder misstanden, kan het best kiezen voor chocola met een keurmerk van fairtrade, EKO of UTZ Certified” schrijft de bond haast obligaat om vervolgens te stellen dat het verheugend is dat de grote chocolademerken zich ook met dit thema zijn gaan bezighouden.
En dan nog dit: Die afbeelding met die bijtgrage vrouw, zo eet je ook geen chocolade. Nou ja, misschien wel die tabletten die getest zijn. Hap, slik, weg, buikje gevuld.
Waar kan ik AMANO OCUMARE chocolade met 70 % cacao aankopen ?
Die staat gewoon in de webwinkel van Chocoweb. Je bent dus al op het goede adres.
Waar wordt ’s werelds beste chocolade gemaakt, in Belgie of Zwitserland?
Het is natuurlijk een kwestie van smaak. Maar ik denk dat het land er niet toe doet. In zijn algemeenheid is de werkelijke glans van België en Zwitserland af, maar er zijn wel enkele hele goede chocolatiers. In Zwitserland spring Idilio er met kop en schouders boven uit. Wij vinden Solstice en Tibor Szanto toppers. Maar we geven er de voorkeur aan dat de chocola in het land van herkomst wordt gemaakt.