Bijna met de regelmaat van de klok verschijnen berichten in de wetenschappelijke pers dat pure chocolade positief bijdraagt aan onze gezondheid. Maar in De Natuur Uw Arts nr 230 (2014) schrijft Jan Dries: ‘Zwarte chocolade, ongezond en kalkrovend’. Hoe zit dat?
Paniek zaaien
Naar onze mening zaait Jan Dries onnodig paniek. Hij focust zich op de oxaalzuur, hanteert onjuiste hoeveelheden en datgene wat we uiteindelijk consumeren worden door suggestief geprojecteerd. Eigenlijk is er geen vuiltje aan de lucht. En als je gevarieerd eet is pure chocolade alleen maar gezond.
In ons blog gaan we regelmatig in op gezondheidsclaims. We kopiëren geen hypes, maar willen wetenschappelijke onderbouwing.
Allereerst dit: Mysterie opgelost
Vandaag berichten kranten, waaronder de Daily Mail, dat men van chocolade kan afvallen. In de Journal of Agricultural and Food Chemistry staat een artikel dat een test met muizen heeft aangetoond dat de antioxidanten gewichtstoename voorkomt en het bloedsuikergehalte doet dalen. Mooi zo. (En onze nationale troetelprof Martijn Katan verklaarde op 26 november 2012 in een televisie-uitzending van Tros Radar dat de theorieën over de heilzame werking van antioxidanten inmiddels waren achterhaald. Dat lijkt toch anders te zijn.)
Neem dit bericht van 18 maart 2014: Onderzoekers van de Lousiana State College of Agriculture hebben uitgevonden dat bepaalde bacteriën in de maag pure chocolade doen fermenteren, waardoor ontstekingsremmende stoffen ontstaan die goed zijn voor hart en bloedvaten. Het mysterie waarom pure chocolade zo goed is, lijkt opgelost.
Oxaalzuur en meer
Terug naar Jan Dries. Oxaalzuur komt voor in veel voedingsstoffen en groenten. Spinazie en rabarber zijn erom bekend. Jan Dries somt in zijn artikel de hoeveelheid oxaalzuur per 100 gram product op: spinazie 71 mg, rabarber 537 mg, 80% chocolade 196 mg, melkchocolade 11,2 mg, enzovoorts. Schokkend? Nee. Of ja, want Jan Dries gaat onzettend kort door de bocht. Ten eerste is spinazie 971 mg. Ten tweede geldt dat rabarberblad ca. 0,5% oxaalzuur bevat (dat is dus die 500mg/100 gram die hij noemt) en de stelen beduidend minder – die bevatten overwegend appelzuur. En verder: door de opsomming van oxaalzuur – en de slotzin van zijn artikel (zie hier onderaan) – wordt gesuggereerd dat het beter is melkchocolade te consumeren. Maar melk is slecht. Melk doet alle gezondheidseffecten van pure chocolade teniet. Dus de optie melkchocolade is zeker geen beter alternatief (los van de grotere hoeveelheid suiker die melkchocolade bevat). Wie wat verder zoekt naar gegevens over oxaalzuur in groenten, ontdekt dat losbladige kolen 450 mg/100 gram oxaalzuur bevatten en het super food amarant maar liefst 1090 mg/100 gram. Sperziebonen en spuitjes: 360 mg.
Scheef rekenen
Voor een gezond leven wordt 200-400 gram groenten per dag geadviseerd. Slinkgroenten als spinazie 400 gram. Dus 3884 mg (3,88 gram) oxaalzuur. 200 Gram sperziebonen is 720 mg. Een fiks tablet chocolade, bijv. Idilio, weegt 80 gram. Dat zou dus 156 mg oxaalzuur zijn. Maar niemand eet in zijn eentje zo’n tablet helemaal op. Wij, Marijke en ik, eten ’s avonds na de maaltijd, bij een kopje koffie, elk een stuk chocolade. Wij doen samen twee dagen met een tablet Idilio, dus dat is 20 gram per persoon per dag. Dat is 39 mg oxaalzuur.
Kortom: een portie spinazie of sperziebonen bevat veel meer oxaalzuur dan een portie pure chocolade.
Kalkrovend?
Oxaalzuur onttrekt kalk. Het grootste probleem is misschien niet het oxaalzuur in groenten en cacao, maar ons algehele voedingspatroon. Bitterheid is uit de meeste groenten weg geselecteerd. Maar bitter is in veel gevallen het resultaat van kalk in de groenten. Niet bitter betekent weinig of geen kalk. In haar boek ‘Eating on the Wild Side’ gaat Jo Robinson in op de gezondheidsaspecten van moderne supermarktgroenten en de oudere rassen. Zij baseert zich op ouder en recent wetenschappelijk onderzoek (de laatste 25 pagina’s van het boek bevatten alleen maar verwijzingen naar wetenschappelijke rapporten). Een van de meest opmerkelijke zaken is bijvoorbeeld dat ijsbergsla heel populair is en dat mensen denken: Ik eet ijsbergsla, dat is groente, dus ik eet gezond. Maar ijsbergsla bevat ongeveer niets meer aan voedingswaarde. Met name in de VS is dat een probleem – een groot deel van de bevolking lijdt aan zwakke botten en osteoporose (botontkalking). Tja, dat zou het gevolg kunnen zijn van veel chocolade eten in combinatie met louter ijsbergsla als groente…….
Eet gevarieerd
Dus als we nu allemaal gewoon wat gevarieerd eten, dan is er niets aan de hand. En al helemaal niet als gevolg van pure chocolade. Dat is in de eerste plaats lekker en bovendien draagt het bij aan onze gezondheid van hart en bloedvaten.
Link
Lees hier het stuk van Jan Dries.
Naast oxaalzuur haalt hij o.a. verzadigde vetten aan, het verslavende van theobromine, de combinatie met suiker enzovoorts. Voor wat betreft het noemen van die stoffen heeft hij geen ongelijk, maar o.i. wel als het gaat om de accentuering van de schadelijke werking. “Hoe zwarter, hoe hoger het cacaogehalte, dus hoe zwarter, hoe slechter” besluit hij zijn stuk. Dit is o.i. behoorlijk suggestief en staat haaks op allerlei wetenschappelijke onderzoeksresultaten.
Als ik het goed vesta dan is pure chocolade van 70% en ongeveer 20mg per dag eet niet gezond is voor ons, hoewel de doctor zegt dat het gezond is. wie heeft er dan gelijk. graag meer info aub
Ik neem aan dat je met die 20 mg de oxaalzuur bedoelt. Ik ben geen arts, dus ik doe geen uitspraken over ‘gezond’ en ‘ongezond’. Wat in het artikel staat is dat (a) wetenschappelijke meningen wisselen (over anti-oxidanten) en (b) dat de aanstichter van deze discussie, Jan Dries, geen goede gegevens gebruikt.
Per saldo zit in 100 gram chocola (een fiks tablet/reep) 196 mg oxaalzuur. Dat vindt hij niet goed. Maar als je heel gezond groenten eet, dan bevatten spinazie, kool, sperziebonen en andere groenten meer oxaalzuur, per portie (per persoon dus).
Kortom, ik zou je dokter volgen. Wij eten elke dag chocola! (Thans ca. 25 gr p.p.)